miércoles, 7 de mayo de 2008

A RA TUYA SALÚ RAFEL BAILO // A TU SALUD RAFEL BAILO



O biernes de nueis m’enteré que ixa mesma tardi te nos ebas ito , dimpués de i ser dos añadas engafetato a ra bida como a un fierro rusient. Han estau dos añadas en os que pocas begadas nos emos bisto y no por ignorarte , destín so que por que me daba zerina o beyer-te en ixas menas , o tener que barbollar , y o dixar-te feito polvo cuan me iba , lo siento pero no quereba fer más daño d'o que bi yeras pasando .
O diya San Chorche , Capy , m’en dizió que bi yeras ya mui jodido , y a semana pasata bi estié a punto de mandarte o disco de Cadiera Coixa , pero no me atrevía , pos pensaba ya en lo zaguer , y quiero recordarte con as zaguers risas que faziemos por telefón , y diciéndome que te ebas prenito un cubata celebrando una cosa que queda entre tu y yo , a trincada de un presonache .
A despedida fué ta no olvidarla , toz os colegas allí bi yéranos , chen d'o curro y de a borina , pero toz haciéndote un omenache , beyer a almogábares plorar , a munipas , y a atra chen te arriba a ro esmo , a o mío tamién me afloraron as glárimas . Que li'n ba fer , pero como metié en as banderas , somos chen que encara creyemos como tu , y ayúdanos a plantar zereño . Por atro canto que dizir-te más , sino que bel diya dimpués, pos seguro que nos trobaremos en an bi yes agora , ya que abremos un mesmo puesto toz os que caducamos igual . Salú compañero y en Santiago me meteré a bailar " Malditos yankees " y cantaré a de " Somos " en tu recordanza .
Por atra parti este fin de semana li he pegato de lo poliu a a chirmana de ENGAME , tres diyas como tres soles , güenas batáns y con desnibels apropiatos , dica 800 metros , y 45 km , no bi ye cosa cosa mal , y millor a sí pos ME QUEDAN NOMÁS 9 DIAS , agora escansaré güe y mañana , o biernes atra begada , atros cuatro diyas de bici y dimpués ya pal camín .
Tamién me ha dau tiempo de hacerle o regalo a Juanito , de regar os olivos , quitarles a yerba a atros y beyer que de os 40 que eba en o güerto , solenco han sobrevivido 11, asinas que abrá que replantarlos , a agricultura ye asinas , unas begadas te alegra y atras te jode , pero que li se ba fer . O mon bi ye feito polvo , y nunca millor dito y est’añada no ban a poder cullir , asinas que birolla , y en as olibas igual . Güen Salú ta toz , y como bos he dito antis , solenco me quedan diyas de una zifra.


TEXTO EN CASTELLANO


El viernes por la noche me enteré que sea misma tarde te nos habías ido, después de estar dos años enganchado a la vida como a un hierro rusiente. Han sido dos años en los que pocas veces nos hemos visto y no por ignorarte, sino por que me daba miedo el verte en esas condiciones, el tener que mentir, y el dejarte hecho polvo cuando me iba, lo siento pero no quería hacer más daño del que estabas pasando.

El día San Jorge, Capy, me dijo que estabas ya muy jodido, y la semana pasada estuve a punto de mandarte el disco de Cadiera Coixa, pero no me atrevía, pues pensaba ya en lo último, y quiero recordarte con las últimas risas que hicimos por teléfono, y diciéndome que te habías tomado un cubata celebrando una cosa que queda entre tú y yo, la trincada de un personaje.

La despedida fué para no olvidarla, todos los colegas allí estábamos, gente del curro y de la juerga, pero todos haciéndote un homenaje, ver a almogábares llorar, a munipas, y a otra gente te llega al alma, a mi también me afloraron las lágrimas. Que se le va hacer, pero como puse en las banderas, somos gente que aún creemos como tú, y ayúdanos a plantar fuerte. Por otro lado que decirte más, sino un hasta luego, pues seguro que nos encontraremos en donde estás ahora, ya que tendremos un mismo lugar todos los que pensamos igual. Salú compañero y en Santiago me pondré a bailar "Malditos yankees" y cantaré la de "Somos" en tú memoria.

Por otra parte este fin de semana le he pegado de lo lindo a la hermana de ENGAME, tres días como tres soles, buenas palizas y con desniveles apropiados, hasta 800 metros, y 45 km, no está nada nada mal, y mejor a sí pues ME QUEDAN SOLAMENTE 9 DIAS, ahora descansaré hoy y manñana, el viernes otra vez, otros cuatro días de bici y después ya pal camino.

También me ha dado tiempo de hacerle el regalo a Juanito, de regar los olivos, quitarles la hierba a otros y ver que de los 40 que tenía en el huerto, solo han sobrevivido 11, así que habrá que replantarlos, la agricultura es así, unas veces te alegra y otras te jode, pero que se le va hacer. El monte está hecho polvo, y nunca mejor dicho y este año no van a poder cosechar, así que fiesta, y en las olivas igual.


Bueno Salú para todos, y como os he dicho antes, solo me quedan días de una cifra.

No hay comentarios: